Co to ? To przewlekła choroba prawdopodobnie autoimmunologiczna, jednak lekarze nie wiedzą co ją powoduje. Co jeszcze można powiedzieć o stwardnieniu? Krótko o SM.Wikipedia i cytat z stwardnieniu rozsianym
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM, ang. multiple sclerosis, MS) ? przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.
Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy z okresami zaostrzeń i poprawy. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji1. Stwardnienie rozsiane zostało po raz pierwszy opisane w 1868 roku przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane
Zachorowania na
Częstotliwość zachorować na SM jest bardzo zróżnicowana z geograficznego punktu widzenia. Z danych zebranych na przestrzeni lat wynika, że ryzyko zachorowania na SM jest tym większe im dalej od równika. Znaczenie może mieć wiele czynników, np. klimatyczne, dietetyczne, ekspozycja na promieniowanie słoneczne, czynniki genetyczne i zakaźne.
Pierwsze objawy zachorowania występują pomiędzy 15 a 60 rokiem życia, rzadko jest to przed lub po tym czasie. Kobiety ponad dwa razy częściej chorują na . W przypadku zachorowań po 50 roku życia stosunek ten się wyrównuje.
Stwardnienie rozsiane jedną z najpoważniejszych chorób
Niektóre choroby, jakie nas dotykają, są bardzo poważne i znacznie utrudniają nam codzienne życie. Wiele z nich potrafi nawet zmienić je w istne piekło i taką właśnie chorobą jest z pewnością . Nikt z nas nie chciałby na nie chorować, a Ci, których to dotyka, często nie mogą już prowadzić normalnego życia.
Warto wiedzieć, że im wcześniej zostanie to wykryte, tym lepiej będziemy sobie z tym radzić, więc zawsze warto kontrolować niepokojące objawy, gdy tylko się one pojawią. Nawet tak poważne choroby jak da się w pewnym stopniu kontrolować i ograniczać ich niechciane skutki, więc warto spróbować.