Samochody i ich naprawa

ni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną. Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tylnyc

Samochody i ich naprawa

Hamulec bębnowy

Hamulec bębnowy (wł. hamulec dwuszczękowy wewnętrzny1) ? hamulec cierny segmentowy dwuszczękowy, w którym hamowanie powstaje na skutek tarcia wewnętrznej powierzchni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną.

Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tylnych osiach), motocyklach i rowerach. Wadą w stosunku do hamulców tarczowych jest ich większa podatność na przegrzewanie się (?brake fade?), co zmniejsza skuteczność hamowania.

Spis treści

1 Budowa
2 Zasada działania
3 Rodzaje układów ?rozpieracz-szczęki?
4 Przypisy


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy


Pierwsze pojazdy napędzane parą

Pierwsze pojazdy napędzane parą (1769-1830)
Powóz parowy konstrukcji Richarda Trevithicka stosowany w Londynie z 1802
Lokomotywa Trevithicka
Rakieta Stephensona
Lokomotywa Johna Blenkinsopa z 1812
Pojazd Siegfrieda Marcusa z 1889
Ford Model T z 1911

Jednak pierwszym udokumentowanym pojazdem napędzanym silnikiem cieplnym był parowy wehikuł francuskiego inżyniera wojskowego, Nicolasa-Josepha Cugnot, zbudowany w 1769. Pojazd Cugnot?a przeznaczony do ciągnięcia dział, był napędzany prymitywną, dwucylindrową maszyną parową, która umożliwiała jego ruch z prędkością zaledwie 4 km/h. Dlatego też, pojazd ten nie doczekał się uznania ówczesnych ludzi i szybko odszedł w zapomnienie.

W 1801 angielski inżynier Richard Trevithick reaktywował ideę użycia maszyny parowej do napędzania pojazdu. Udoskonaliwszy maszynę parową, zastosował ją do napędu, ?lokomotywy drogowej? i jako pierwszy w świecie, w 1804 przejechał pomyślnie 150 km, zabierając jednocześnie 12 pasażerów. Parowóz ten nie odniósł jednak sukcesu finansowego, i dlatego też często błędnie podaje się Rakietę George?a i Roberta Stephensonów jako pierwszy parowóz świata. Został on skonstruowany w 1829, właściwie była to udoskonalona wersja parowozów konstruowanych w poprzednich latach (pierwszą linię kolejowa George Stephenson uruchomił już w 1825). W Rakiecie zastosowano wielorurowy kocioł, który znacznie poprawił jej osiągi. Zbudowano ją głównie dla uczestnictwa w konkursie Rainhill Trials, którego zwycięska maszyna miała być używana przez kolej Liverpool ? Manchester. Rakieta zwyciężyła, ponieważ jako jedyna przetrwała wszystkie próby, a jej osiągi odpowiadały organizatorom. 15 września 1830 miał miejsce pierwszy śmiertelny wypadek w historii kolei ? podczas oficjalnego otwarcia linii Liverpool ? Manchester, zginął William Huskisson.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji


Jednym z elementów układu hamowania

Jednym z elementów układu hamowania jest pompa hamulcowa. Ma ona dwie sekcje (dwa tłoki w dwóch oddzielnych cylindrach) dla dwóch obwodów hamowania. Na pompie hamulcowej umieszczony jest zbiornik z płynem hamulcowym. W trakcie hamowania klocki hamulcowe ścierają się. Im bardziej klocki są zużyte tym bardziej są wysunięte tłoki w zaciskach hamulcowych. To z kolei powoduje zwiększenie pojemności układu hamulcowego i spadek poziomu płynu w zbiorniczku z płynem hamulcowym. Jest to zjawisko prawidłowe. Poziom płynu hamulcowego w zbiorniczku spada w miarę zużywania się klocków. Na podstawie poziomu płynu można szacować stan klocków, pod warunkiem, że płyn nie był uzupełniany. W nowych samochodach w zbiorniczku hamulcowym stosuje się czujnik poziomu cieczy. Czujnik ten uruchamia lampkę ostrzegawczą. Jeśli lampka zapali się w czasie jazdy, ale od czasu do czasu gaśnie, to najprawdopodobniej klocki są mocno zużyte i trzeba je wymienić. Drugą możliwością jest uszkodzony przewód hamulcowy. Wtedy pozostaje hamowanie jednym obwodem i zatrzymanie pojazdu w bezpiecznym miejscu. Trzeba pamiętać, że lampka sygnalizująca niski poziom płynu jest często uruchamiana także przez zaciągnięcie hamulca awaryjnego. Niektóre samochody posiadają klocki z wbudowanym lub dołączanym czujnikiem zużycia okładzin hamulcowych ? wytarcie okładziny do pewnego poziomu, powoduje zwarcie obwodu i zaświecenie ostrzegawczej kontrolki. Czasem stosuje się w klockach specjalną warstwę okładziny ciernej, która wydaje głośny pisk. Warstwa ta jest umieszczona w ostatniej części okładziny. Daje to efekt taki, że zużyte klocki piszczą zanim uszkodzeniu ulegną tarcze. Ostatnim sygnałem, że trzeba wymienić klocki, jest hałas wydawany przez metalowe elementy całkowicie zużytych klocków trących o tarczę.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_hamulcowy_samochodu



© 2019 http://tani-nocleg.opole.pl/